Lo morre de filha pintat da Enrico Tealdi abo anticas tecnicas medievalas, coma l’ammanitura, es una icona femenila ente s’encharna un omatge a la frema e la memòria d’la sia exclusion istòrica da la scèna sociala. La chançon piemontesa d’la bèla bergera (presenta en nombrós territòris sia en piemontés qu’en occitan) pren lo tema pastoral da la cultura trobadòrica occitana, e es un arson que traversa lhi secols e cuelh brisas de votz e de tantas istòrias niaas e desmenteaas.

Una sugestion que nais dai tanti, meravilhós pinturas e frescs espanteats entre glèisas e chapèlas en Val Maira, arditat d’la tradicion de pintres itinerants (mitica la figura del flamand Hans Clemer) presenta dal tard period Medieval a tot lo 1600. Rafiguracions ente las fremas iston si bòrds, limitaas a enterpretar Maria e Madalena. Lo morre de Tealdi es un ideal retrach d’la Val Maira, que la transfigura en figura sacra. Ental siu viatge de descuberta, ent’una lònja narracion artistica en chamin a travers la Val Maira, l’artista es estat companhat da la guida toristica Donatella Guerrini.

..la bella gli rispose
“Gentile galante fatevi il vostro viaggio
E lasciatemi stare con il mio pastore
con il suono della sua ghironda
mi farà ballare

Podcast | Talk